kızıl bir yapraktır,
hüzün
düşen dalından.
esen
rüzgarlarında,
sonbaharın
için için
yer kendini
beyaz bir köpüktür dalgalarında
hırçın
denizlerin
bir balıkçı
teknesidir hüzün,
kalakalmış
bencileyin
için için
yer kendini
bitiremez...
mavi boşluğunda
gökyüzünün
süzülen bir
turna'dır hüzün...
göçüp durur
sürekli
kendi
içselliğine
için için
yer kendini
bitiremez..
vurur
kendini ...
içindeki bitmez savaştır hüzün
insanoğlunun..
sindiremediği,
gerçeğini hayatının..
hesaplaşandır vicdanıyla
için için
yer kendini,
bitiremez..
vurur
kendini,
her
defasında yenibaştan....(kasım
2014)